Bu yil Acik Radyo'nun dogum gununu ucuncu kez kutluyorum. Ilk yil oda arkadasim oldu acik radyo. Yalnizligimi hafifletti.Siradan bir arkadas olmadigini anlamam uzun surmedi. Yasamimi oyle zenginlestirdi ki, evde olmadigim zamanlarda kacirdigim programlar icin hayiflanmaya basladim. Ikinci yil depremi yasadik. Boylesine caresizlik yasatan bu olaya karsi takindigi serin kanli, sorumluk sahibi ve onarici tutum, radyomla iyiden iyiye ovunmeme yol acti. Bu arada artik dostlugum iyice pekismis, Acik Radyo yasamimin ayrilmaz bir parcasi olmustu. Sonra Acik Radyo'ya kapatma cezasi geldi. Acik Radyo'yu hic dinlememis birisi, benim gosterdigim duygusal tepkileri abartili ve anlasilmaz bulurdu herhalde. Ama Acik Radyo kontrollu, serinkanli tutumuyla sesini yukseltti ve tabiri caizse "terbiyesini hiç bozmadan" bu olayin da ustesinden gelmeyi basardi. Inanmayacaksiniz, evde "kapatamadilar Acik Radyo'yu!" diye bagirarak zipladim. Sevincimin abartili oldugunu dusunmuyorum, cunku Acik Radyo bende boyle bir duygusal karsilik uyandiriyor. Acik Radyo calisanlari artik benim dostlarim, ve radyoyla ne kadar gurur duysalar az. Daha fazla soze gerek yok, Acik Radyo'ya tesekkurediyor, besinci yasini kutluyorum.
